TCRno4: 7. Gün Durum Raporu – 5 Ağustos 2016
Nerede kalmıştık?
Alplerde sıradan bir gün: Bulut çökmüş dağların doruklarına. Her yer buluta kesmiş… Acep ana bulut mu olsam yoksa yağmur mu?
Dün gece Furkapass dağ geçidinden Passo Dello Stelvio eteklerine dek hakim olan sağanak yağmur fırtınaya dönüşünce gece sürüşü hem eziyet hem de hayati riskler taşıdığı için Berk Furkapass dağ geçidinde, Sertaç ve Muammer & Burkay da Dolomitlerin eteğinde, CP3 noktasına yaklaşık 100 km uzaklıktaki Bolzano kasabasında adeta mahsur kaldılar… Dördünün hedefi bir an önce Alplerden kurtulmak!
Furkapass dağ geçidine sıkışıp kalan Berk sinir stres sahibi olmanın yanında başaramama korkusuna kapılsa da bu saçma düşünceyi çoktan kovdu. Kaldır kıçını bebeğim, pedalına köle edilecek yollar var daha!
#TCRno4s55 Berk, Furkapass dağ geçidine kök salmıştı ki, sulu sepken kar yağışı altında hem geçidi hem de dondurucu soğuğu alt etmeyi başararak kendini Davosa dek uzanan inişe attı. Tam gaz CP3 noktasına pedallıyor derken, yeni haber geldi: Berk de Acletta Nehri kıyısında bir otele yerleşmiş, şimdi dinleniyor.
“Sırılsıklam oldum, günboyu sağanak yağmur altında tırmanıp indim, inişler korkutucuydu, bulut inmişti yola, ellerim üşüdü, titredim lan! Su girmedik yerim kalmadı, kurulanmam, dinlenmem lazım.”
buraya Sertaç’a ait bir fotoğraf karesi koymak isterdim ama telefonu o kadar boktan ki fotoğraf bile çekmiyor… Ben de sevgili arkadaşımız Yasin C. Bingöl’ün ellerinde hayat bulan Columbus Zona çelik borulardan oluşan Burkay’ın Soulrider bisikletinin fotoğrafını koydum. Passo Fedala yolunda ikiliyi sıcak bir merhabayla dolu yağışı karşılıyor!
#TCRno4s145 Sertaç’ın ise bugün başına gelmeyen kalmadı gibi… Bolzano > Passo di Giau arasındaki 100 km bir türlü bitmedi: Yanlış yola gir, sağanak, üstüne bir de lastik patlağı, yağmur, donmuş ellerle yap, fırtına, sert ve teknik iniş, dikkat et kayma, soğuk, soğuk, çok soğuk… CP3 noktasına vardığında hemen konuştum Sertaç ile:
“Hayatımın en zor sürüşü, günüydü hatta! Yol bitmek, yağmur dinmek bilmedi! Dondum, kıçıma dek ıslandım, 10 saat ayaklarım su içinde pedalladım, hipotermiye girdim… Isımam gerek, Muammerler gelmiş, Berk nerede? Kalacağım otel 2 km uzaklıktaymış, dışarısı buz gibi, sıçayım böyle işe!”
İkili CP3 noktası kapanmadan Brevet Card’larını damgalatmanın haklı gururunu yaşıyor… Yüzlerindeki mutluluk gün boyu çektikleri eziyeti çoktan yok etmiş bile!
#TCRno4p206 2in1 Mammer ve Burkay ise bugün bizi bayağı korkuttular. İkilinin GPS vericisi azılanınca yarışı bıraktıkları anonsu geçince üzüldük, neyse ki Muammer “yıkılmadık, ölmedik, diz çö önümde Passo di Giau, sen de kimsin?” deyince sevindik. Sertaç gibi bir ara yanlış yola giren ikili yollarını hem uzatıp hem de tırmanışı arttırıp işleri zorlaştırdı.
Önce Muammer: “Bir an bile ara vermeden sağanak yağmur altında kaldık, bir ara sel oldu her yer otobüs durağına sığındık, aytın folyolara sarınıp ısınmaya çalıştık, çok zordu gerçekten. Sığınacak, ısınacak bir çatı bulmak dağlarda tek başınayken imkansız… Bir ara dolu yağdı. neyse ki CP3 noktasına vardık, Sertaç da geldi. Şimdi yemek yemem yazım, Burkay da iyi… Çok açım çok! GPS mi, haber verdik, halletmeye çalışıyorlar. Yılmak yok, CP4 var daha, sonra bekle bizi Türkiye!”
Altyapı yetersizliği diye hep kendimize çuvaldız batırırız değil mi? Fotoğraf her yağmurda denizle buluşan Üsküdar sahili değil Alplerde bir kasaba…
Şimdi de Burkay: “Abi biz bugün öldük, hem de üç kere… Göt kalmamıştı, aşil diz, bir de el mel kalmadı, dondu düştü onlar… Bir de yarışı bıraktı geçmişler… Dağı tırmanırken affedersin kıçımız patlıyor, yarışı bıraktı diye haber geç bir de… Aradım Tom’u verdim veriştirdim… GPS işini halledecekler.”
Durumlar şimdilik böyle… Kahramanlarımız dinleniyorlar, yarın Berk’in önünde Alleghe gölü kıyısındaki CP3 noktasına doğru uzanan zorlu bir 250 km var. Bugün iyice dinlenip gücünü toplarsa yarın bu yolu yer bitirir! Sertaç, Burkay ve Muammer’in ise menüsünde Passo di Giau tırmanışı var. Özet geçelim, zirveye uzanan yolun ortalaması %10 ve öyle düz de değil, hem Dolomitler de düz yol ne arar, keskin virajlar, dağın içinden geçen galeriler… Yaklaşık 10 km saf tırmanış ve dönüş, 1100 metreden başlayacak tırmanış 2236 metre rakımda sona erecek. kısacası işleri zor ama yarın hava bugünden daha güzel olacak. Ve hepimizi bahar klasiklerin ilki La Classicissima di primavera Milano-Sanremo’nun son kilometrelerinde olduğu gibi güneş karşılacacak, içimiz ısınacak.